Z życia Lukrecji

Duża torba pełna niespodzianek

[25.06.2014]

Odpruję guziki.

Przed kolejnym wyjazdem do Gmünd długo nie mogłam się zdecydować, co ubrać. Koniecznie chciałam założyć moje jasne dzinsy, ale ciągle mi nie pasowała góra, bo zapowiadał się nieciekawy dzień pogodowo.

Gdy dostałam dużą torbę i wyjęłam pierwszą rzecz, okazało się, że to bluzka z długim rękawem, bardzo kobieca, idealnie pasująca do spodni i brązowej kurtki, którą dostałam wcześniej.

I tak rozwiązał się problem, w czym jechać.

A moje szanowne audytorium, tym razem zwiększone o dodatkową osobę, było zachwycone moim wyglądem.

Teraz wiem, ile takie słowa dają siły i wiary w siebie. Tego nie mam we własnym domu i nigdy mieć nie będę. Wiem o tym.

Mam natomiast tutaj i wiem, że te słowa są szczere.

Mogłam się o tym przekonać także podczas projekcji prezentacji „Stuttgarckie święto kobiecości Lukrecji”.

Dzisiaj wieczorem usłyszałam Ines, że świetnie pasuje mi ciemno różowa tunika, która noszę w domu. Doskonale współgra z moimi ciemnymi włosami...

Ciągle i ciągle dostaję dowody sympatii, zrozumienia i wsparcia...

Mam cudowną rodzinę.

A w mieście wspaniale się bawiłam robiąc zdjęcia, spacerując i widząc jakie budzę zainteresowanie.

A gdy weszłam do H&M, po pewnym czasie wyszłam z kompletem bielizny i kolejnymi spodniami.

Miałam też na sobie wzorzyste jegginsy, ale jednak moje pragnienie bardziej kieruje się ku kwiatom, tym bardziej, że kocie cętki już mam...

A po powrocie przejrzałam resztę zawartości torby. Jedna klasyczna koszula i klika bluzek. I kolejna koszula nocna.

Moja męska koszula poszła w odstawkę. Jest fajna, dlatego ja zostawię, bo być może będę musiała wystąpić bardziej oficjalnie po męsku, to będzie jak znalazł, tym bardziej, że może bez problemu być także koszulą założoną przez kobietę.

A wracając do spaceru. Jednak najlepiej czuję się w legginsach. Ale i spodnie będę nosiła, tym bardziej, że legginsy już są moim codziennym strojem w pracy, więc będę sobie mogła pozwolić od czasu do czasu na spodnie, gdy będę sobie jechała do miasta na dłuższy spacer.

I nie poszłam do pizzeri.

Może pójdę za tydzień, może za dwa.

Może za miesiąc.

Ponownie wsłuchałam się w głos swoich pragnień i odczuć.

Nie chcę być z nikim.

Nie umiem sobie obecnie wyobrazić, ze jestem z kimś.

Najlepiej mi samej ze sobą.

I chyba tak już zostanie na zawsze...

A wracając do prezentów. Już wcześniej dostałam kilka drobiazgów, o czym wspominałam wcześniej, by było mi przyjemniej w pokoju.

Bukiet róż, sztucznych, ale dzięki nim mogłam sobie zrobić miłą dla oka aranżację.

Koszula nocna i róże.

Stolik.

Wnętrze jednej z szaf, które powoli wypełniają się ubraniami bliskimi mej duszy i sercu.

I nie wszystkie kupiłam.

Z życia Lukrecji

Film „Lukrecja w ciele Krzyśka”

Nie kupiłam kamery. Ale mój smartfon, o czym przekonałam się realizując film „Taubensport”, nagrywa całkiem przyzwoity obraz. Oczywiście daleko mu do HD, że o Full HD nie wspomnę, ale to nic nie szkodzi.

Po kupieniu aparatu i statywu, postanowiłam smartfonem kręcić backstage sesji w Stuttgarcie. Tak mi się to spodobało, że kręciłam potem krótkie filmiki na deptaku i na koniec w parku, gdzie robiłam wcześniej sesję, ale tym razem nie backstage tylko spacery i pozorowane pozowanie, bardziej pseudo wybieg modelki niż sesja foto.

Gdy przygotowywałam w domu materiał backstage na stronę z portfolio, stwierdziłam, że materiał daje możliwość zrealizować film o tym, co się dzieje obecnie w moim życiu.

I tytuł dla książki, który wymyśliła Jagódka, pasuje idealnie także do tego projektu.

A tymczasem w oczekiwaniu na premierę, którą planuję na wiosnę przyszłego roku, krótki trailer.

Podczas realizacji trailera przyszły w odwiedziny Heidi i Margarete. Pokazałam im jeszcze nie skończony materiał.

Ponownie przekonałam się, że trafiłam na wspaniałych ludzi...

Gdy skończyłam montować trailer, postanowiłam zrobić drugą wersję.

Przedtem wysłałam link Kamie i bardzo się ucieszyłam, czytając Jej odpowiedź :

Cieszę się,że Ci dobrze w tych Niemczech,może wreszcie uda Ci się uzyskać stabilizację,filmik widziałam,gratuluję samodzielności-dobrze ustawiasz kadr,fajnie widać dzięki temu np. to,że nikt się nie przejmuje tym,co robisz,nie ma niezdrowej sensacji itp.

Bardzo chciałam pokazać coś o sobie w pełni zrozumiałe dla moich nowych przyjaciół. Dlatego postanowiłam w drugiej wersji dodać narrację w języku niemieckim.

Zrobiłam tłumaczenie w translatorze. Nieco zmodyfikowałam tekst. Nie jest dokładnie taki sam jak w wersji polskiej.

Poprosiłam o pomoc w edycji tekstu. Nagrałam głos (nie widziałam, że tak trudno nagrywa się swoją narracje w obcym języku), dodałam do filmu i mogę o sobie powiedzieć coś w bardzo ciekawej, krótkiej i w pełni zrozumiałej dla ludzi, z którymi obecnie się stykam na co dzień, wersji.

Ten film nie będzie nigdzie publikowany. Będę go pokazywała tylko na prywatnych pokazach.

Jakiś czas temu napisałam, że praktycznie piszę już trzecią część mojej książki.

Ale nie napiszę jej tak, jak dwie pierwsze części.

Nie napiszę, bo...

nakręcę ją.

„Lukrecja w ciele Krzyśka”

Część trzecia

„Jestem sobą, czyli wreszcie w domu”

Zachęcona powodzeniem z niemiecką narracją, postanowiłam cały film także zrobić w dwóch wersjach językowych. Jednak tym razem poświęcę odpowiednio dużo czasu na nagranie niemieckiej narracji, by była jak najbardziej naturalna.

A na mojej stronie jestem kim jestem jest trailer w wersji niemieckiej

„Lukrecja im Körper Chris”

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polit-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

Decyzja, czyli Domi i „Tygodnik Nowy” ponownie.

[02.07.2014]

Co ma wspólnego Polid-Parade w Stuttgarcie i Dominika ?

Oj ma, ma...

Wieczorem 01.07 weszłam na facebooka i dostałam taką wiadomość

Hej Lucy, mam do Ciebie prośbę. Moja koleżanka z Tygodnika Nowego przygotowuje artykuł na temat parady równości, która w lipcu ma odbyć się w Pile. Zanim zrobi relację, chce przygotować taki art. promocyjny. I zbiera opinie z różnych środowisk. Chodzi o to, czy chciałabyś wypowiedzieć się również. Krótka wypowiedź i zdjęcie (główka). Pytania – co sądzisz o tego typu paradach, czy jesteś za, czy Twoim zdaniem za mało ich w Polsce, czy również uczestniczyłaś w tego typu przedsięwzięciach? Jeśli się zgodzisz, to muszę mieć taką wypowiedź do czwartku. Max piątek. /Max 15 zdań/. Pozdrawiam

Oczywiście odpisałam Domi, że zaraz napiszę i po kilku minutach wysłałam Jej taki tekst

Cel, jaki przyświeca paradom, jest bardzo cenny i stanowi na pewno jeden z elementów walki o równość i prawo do bycia sobą.

Ja nie miałam okazji być na żadnej, bo nie byłam w stanie pogodzić terminów.

Ale tym razem będę, w Stuttgarcie. 26 lipca wezmę udział w paradzie będącej jednym z finałowych wydarzeń Tygodnia kultury pod hasłem „Wir Machen Aufruhr !” (http://www.csd-stuttgart.de).

Niestety, w naszym kraju parady są bardzo źle postrzegane, jak cały problem LGBT, gdyż brak otwartego dialogu i edukacji. Także druga strona nie zawsze chce wyjść naprzeciw i spróbować zrozumieć, i być może zaakceptować inność. Na szczęście to powoli się zmienia. Coraz więcej ludzi rozumie, że parada to głównie zabawa, często posługująca się przerysowanymi akcentami. I to także okazja, by wspólnie się bawić nie ukrywając swoich pasji. Najważniejsze by pamiętać, że parada to flesz, błysk. Edukację i dialog prowadzimy na innych płaszczyznach, na różnych seminariach, spotkaniach, panelach dyskusyjnych, żywych bibliotekach, festiwalach sztuki, filmu itp. I obie te płaszczyzny, zabawa i edukacja, powinny się nawzajem uzupełniać. Tak na marginesie, ciekawa jestem, czy w Polsce kiedykolwiek będzie możliwe zorganizowanie takiego festiwalu, jak ten w Stuttgarcie.

W ten sposób zostałam wywołana do tablicy.

W sprawie parad zawsze miałam mieszane uczucia.

Nie byłam do tej pory na żadnej. Dwa razy, gdy byłam w Warszawie w dniu parady, tego samego dnia był konkurs Miss Trans i wolałam na tym się skupić.

Dlatego, gdy siostry powiedziały mi o paradzie w Stuttgarcie i że mogę w niej wziąć udział, najpierw się ucieszyłam, ale potem obiekcje wróciły. Jednak tym razem nie zrezygnowałam od razu. Natomiast zapytałam siostry, jak wygląda sprawa bezpieczeństwa i gdy zapewniły mnie, że jest bezpiecznie, postanowiłam w niej wziąć udział. A potem poznałam Jade i już wiedziałam, że na pewno sobie tego wydarzenia nie odpuszczę, bo nie będę sama.

I wtedy dostałam wiadomość od Domi. Kolejny raz decyduję się na coś, więcej, dostaję możliwość, i za chwilę mam możliwość wypowiedzieć się na temat, mając dany problem przemyślany.

Jeszcze za nim podjęłam ostateczną decyzję i omówiłam z siostrami szczegóły wyjazdu do Stuttgartu na paradę, zaczęłam zastanawiać się, w co się ubrać.

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polit-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

W co ja mam się ubrać ?!

[12.06-26.07.2014]

Gdy już wiedziałam na pewno, że będę na paradzie, zwłaszcza, gdy poznałam Jade i Nadine, przyszedł czas na przygotowanie stroju. Pojawił się więc doskonały powód, by wielokrotnie testować wiele konfiguracji.

A zakupy w moim ulubionym second handzie pozwalają od czasu do czasu wprowadzać nową kombinację.

Moje Cat Walki sprawdzają się rewelacyjnie, ale kupiłam nowe sandałki, specjalnie na tą okazję, i jestem prawie przekonana, że większość tej galerii to po prostu zabawa w ukochanych przeze mnie klimatach fetyszu, które dodatkowo podkreślają kobiecość.

Uwypuklają moje atuty...Moje długie nogi opięte błyszczącą lycrą.

Bo tak naprawdę decyzja zapadła po sesji pod pomnikiem Kaizera. A gdy zobaczyłam te sandałki, które były dostępne w dwóch wersjach kolorystycznych, wybrałam od razu te, które bardziej pasowały do tej kreacji.

Ale...

Kupiłam już biustonosz super push-up, więc moje marzenia o sukience wróciły w pełnej mocy.

Gdy znalazłam w second handzie bardzo seksowną sukienkę, jeszcze bardziej zapragnęłam pojawić się jednak w sukience. Nie w tej, bo nie chcę pokazać się w za małej i za ciasnej.

Ale coraz bardziej pragnę pokazać się w jak najbardziej kobiecym wydaniu, a sukienka na pewno to podkreśli.

Tym bardziej, jak usłyszałam od sióstr, że moje włosy już obecnie nadają mi bardzo kobiecy wygląd.

Chyba jednak nie sukienka.

Kupiłam wzorzyste legginsy.

Wiem, co ewentualnie bym do nich potrzebowała.

Więc odwiedzę w najbliższym czasie sklepy z odzieżą.

I odwiedziłam. Kupiłam kurtkę, którą już kilkakrotnie oglądałam, a teraz była o 50 % przeceniona. Takie małe szczęście. I stwierdziłam, że nic więcej kupować nie będę. I następnego dnia, zamiast jechać do miasta, pojechałam do lasu. Trochę popadywał deszcz, więc uzupełniłam swoją kolekcję „czasem słońce, czasem deszcz”.

A po południu pokazałam moją ostatnią decyzję co do stroju na paradę, i przeżyłam lekki szok, gdy usłyszałam, jaka wersja jest najlepsza.

I tak się ubiorę.

A poza tym dwie osoby przekonane zupełnie do mojego obecnego sposobu postępowania przekonywały dwie pozostałe, które miały pewne obiekcje. I przekonały je. Kolejny raz dostałam niesamowite wsparcie i zrozumienie.

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polit-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

Zielono mi.

[17.07.2014]

A po południu pokazałam moją ostatnią decyzję co do stroju na paradę, i przeżyłam lekki szok, gdy usłyszałam, jaka wersja jest najlepsza.

I tak się ubiorę.

Nadal nie jestem pewna.

Cały czas myślałam o komplecie biżuterii. Tym bardziej, że nawet w domu nie mam kompletu, czyli naszyjnika, kolczyków i bransoletki.

Jadąc do Gmünd ubrałam legginsy, które zamierzam założyć jadąc do Stuttgartu, a do tego długą zieloną tunikę. Praktycznie mini sukienkę.

I wpadłam w pułapkę, bo udało mi się skompletować w C & A zestaw pasujący do tuniki, turkusowy. Oczywiście musiałam go uwiecznić na zdjęciach. Nakręciłam filmik, jak zakładam ten komplet. Siedząc w restauracji zrobiłam zdjęcie, które tak mi się spodobało, że zamieściłam je na facebooku i zrobiłam swoim profilowym.

Zrobiłam oczywiście parę zdjęć, bo jak mogłoby być inaczej.

I mimo,że byłam w kilku sklepach z odzieżą, nie kupiłam już nic, co mogłoby mi bardziej namieszać w sprawie stroju. Bardzo fajnie się czułam i podobam się sobie w tym zestawie. Przypuszczam też, że będzie gorąco, więc i tak nie będę brała kurtki.

A bez kurtki ta wersja stroju, która spodobała się najbardziej audytorium, nie da tego efektu.

Zresztą bez kurtki też bym mogła.

A kto wie, czy mimo wszystko nie pojawię się w zupełnie czymś innym.

Okaże się już za tydzień...

A na dodatek, cały czas jak bumerang wracają moje legginsy z lycry. Robiłam sobie sesję w nich i już wiem, że do torby na pewno jedne zabiorę.

Ale raczej tylko na ewentualną sesję.

Te nowe legginsy pasują idealnie do sandałków. Zestaw biżuterii do tuniki. I na dodatek czuję się w tym zestawie bardzo kobieco. Chyba z tego, co mam obecnie dostępne, najbardziej, nie licząc oczywiście moich kipiących fetyszem i sex appealem kreacji. Co prawda i one mogłyby się bez problemu pojawić przy takiej okazji Zwłaszcza przy takiej okazji. I cały czas walczę z pokusą, by tego nie robić. Dlaczego ?

Bo tak na prawdę ja chcę pokazać swoją kobiecość, tak, jak obecnie mogę najlepiej.

Tym bardziej, że być może znajdę się w niemieckiej telewizji, dlatego tym bardziej chcę pokazać się w klasą. I oczywiście stale pamiętam, że ja tu jestem w pracy.

Ale i okazja jest specjalna, więc cały czas kusi.

Tak więc decyzja zapadła.

Jadę w zestawie zielono mi, a do torby zabieram liliowe legginsy z lycry. A może wcale ich nie wezmę...

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polid-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

Ruda próba

Pisałam przy okazji pierwszego farbowania moich włosów („nowy look”), że w przyszłości pójdę bardziej w kierunku mojej rudej peruki. Kupiłam wtedy nawet farbę. Ale przypuszczałam, że zrobię to przed wyjazdem do domu. Ale skoro trafiła się taka okazja, to dzień przed paradą wzięłam do rąk tą farbę.

Niestety, mój podopieczny postanowił sobie podyskutować akurat, gdy byłam w trakcie nakładania farby. I zapewne z tego powodu także za szybko ją spłukałam. Ale nic to. W pewnych pozycjach widać rude przebłyski. Okazało się też, że wybrałam w sumie dobrze, bo ta farba przy moim naturalnym kolorze nie powodowała zbyt mocnego zafarbowania w odcieniach czerwieni. Dzięki czemu kolor wyszedł nie za bardzo ekstrawagancki. Właściwie wcale nie jest ekstrawagancki. Ale przypuszczam, że może być ciekawy i następnym razem, już nawet wiem kiedy, użyję takiego samego odcienia do farbowania.

A kilka dni później umyłam głowę i gdy następnego dnia rano spojrzałam w lustro, przeżyłam szok. Są takie, jakich się spodziewałam, a dzięki temu, że farba nie była równomiernie nałożona, wyszły różne odcienie, co bardzo mi się podoba.

Teraz już wiem, że farbować muszę kilka dni przed dniem, w którym chcę mieć oczekiwany efekt, by przynajmniej raz umyć po farbowaniu włosy.

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polid-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

Działo się !

[26.07.2014]

Jak ja żałuję, że nie mam swojej szarfy i korony...

Ale to nic, co się odwlecze to nie uciecze.

W tym roku jadę głównie z ciekawości zobaczyć, jak to wygląda. Natomiast za rok, jak nadal będę tutaj, a mam nadzieję, że tak, będę miała je ze sobą. Będę miała też moje sukienki i oczywiście kosmetyki. I samochód, by zabrać swobodnie to, co będę potrzebowała.

I być może zgłoszę oficjalnie u organizatorów swój udział.

A teraz już odliczam ostatnie dni...(gdy piszę te słowa, jest wtorek).

Część pierwsza

Drugie stuttgarckie święto kobiecości Lukrecji

Wreszcie nadszedł ten dzień !

Tak, jak postanowiłam, tak zrobiłam. Pojechałam w komplecie „zielono mi”. Nie zabrałam nic więcej, tylko moje nowe sandałki oczywiście. I nowe bolerko. Sprawdziło się fajnie, bo dzień był w kratkę. Ale i tak na takie sytuacje jeszcze bardziej praktyczne jest moje czarne, które niestety mam w Polsce.

Ten wyjazd potraktowałam jako sprawdzenie. Chciałam zobaczyć, jak to jest i już wiem, że jak będzie mi dane być za rok tutaj, pojadę na paradę w specjalnym stroju i później. Nie będę brała aparatu ani statywu.

A tym razem miałam oczywiście i aparat i statyw. I dobrze, bo w takiej formie, w jakiej wzięłam w tym roku udział w paradzie, w moich myszkach było o wiele wygodniej i praktyczniej. Co innego, gdybym szła w paradzie od początku...

Kto wie, za rok ?

A moje nowe sandałki sprawdziły się rewelacyjnie. Założyłam je w parku i chodziłam, pozowałam. Podczas spaceru deptakiem, trafiłam w inne miejsce, gdzie szykując się do zdjęcia, stałam się obiektem zainteresowania bardzo rezolutnej kilkuletniej damy, która oczywiście musiała sprawdzić, co widać w aparacie, jak robił zdjęcie.

Kilkakrotnie deszcz urozmaicił moje pozowanie. Czułam się bardzo swobodnie i szczęśliwie.

Moja zielona tunika okazała się jeszcze z jednego względu praktyczna. Mojego super push-upa założyłam jeszcze na dworcu w Gmünd, nie zdejmując tuniki, tylko pojedyńczo ramiączka. Tak więc zrealizowałam swoje pragnienie. Byłam w najbardziej kobiecej wersji, jaka jest w chwili obecnej dla mnie dostępna. I przekonałam się jeszcze o jednym. Makijaż robiłam wcześnie, ok 8 rano. A wieczorem, gdy wróciłam do domu, ok 22, w lustrze nadal miałam wizualnie gładką twarz. Oczywiście zarost już wyszedł, ale nie raził. To kolejny dowód, że moje problemy z moim wizerunkiem bardziej siedzą w mojej głowie, niż w naturze.

Część druga

Polit-Parade

Wreszcie zajęłam pozycję, oczywiście, sprowokowana publicznością, ponownie założyłam na chwilę szpilki i zrobiłam parę zdjęć. A potem skupiłam się już na paradzie. I nakręciłam ją praktycznie całą. Jak będzie już gotowa do pokazania, to link umieszczę tutaj.

I mogę wrócic na chwilę do pierwszej części tego cyklu. Teraz już wiem, że parady są ważne i mają ogromną wartość. Ale także ważne jest, jak jest zorganizowana. Nie było ani jednego objawu kontrmanifestacji. Nie było także zbyt wyzywających kreacji. A te, co były, były podane ze smakiem i humorem.

To było wielkie swięto wszystkich i wiem już, że parady mają ogromną moc. Szkoda, że u nas zazwyczaj stają się powodem politycznych przepychanek i awantur prowokowanych przez szukających sensacji oszołomów.

Ta parada też była upolityczniona, czego wyraz jest nawet w nazwie „polityczna demonstracja”. Na zakończenie parady był więc polityczny na Placu Zamkowym.

Ja w każdym razie już nie mam dylematu. Jak będzie możliwość, to będę na paradch, bo widziałam reakcje ludzi, świetnie się bawiłam i już tęsknię do następnej.

I wiem, że tutaj nikt by Tęczy nie spalił. Tutaj swobodnie mogła sobie być tęcza z balonów, na tle której oczywiście zrobiłam sobie zdjęcia. A na reprezentacyjnym placu Stuttgartu były na maszty wciągnięte flagi w kolorach tęczy...

Część trzecia

Taka mała konkluzja.

Przekonałam się, że wcale już obecnie nie potrzebuję pełnego makijażu, peruki i spudniczki, by czuć się w pełni także wizualnie kobietą. Wystarczył mój nowy zestaw biżuterii, biustonosz i bardzo kobiece legginsy, które w zestawie z długą obcisłą tuniką, będącą praktycznie mini sukienką, dały mi wszystko, czego potrzebowałam.

Dzięki temu utwierdziłam się ostatecznie, że nie ma we mnie już nic z tego, co jeszcze niedawno powodowało, że czuję się sobą w pełni. Nie potrzebuję sukienki, spódniczki, peruki, makijażu...

Ale oczywiście nie zrezygnuję z tego, zwłaszcza, jak już przywiozę swoje rzeczy jesienią z Polski. Wtedy na pewno moje wyjazdy do Stuttgartu nabiorą innego wyrazu.

Kocham legginsy, bo są sexi i wygodne. Doskonale podkreślają moje nogi. Ale równie mocno kocham czuć i widzieć na swych nogach rajstopy, zwłaszcza z lycry w zestawieniu ze spódniczką albo sukienką. Więc będę oczywiście szukała możliwości noszenia ich nie tylko na leśnej polanie czy przed lustrem w moim pokoju.

I na koniec. Gdy kupiłam swojego kociego super push-upa, szukałam pasujących majteczek. Znalazłam, kupiłam i oczywiście zrobiłam to także po to, o czym pisałam, by mieć komplet i zakładać komplet. I co zrobiłam, gdy pierwszy raz publicznie miałam założony mój nowy staniczek? Kocie majteczki zostały w szufladzie!

Następnym razem na pewno się poprawię...

Niestety, nie udało mi się spotkać ani z Jade ani z Nadine.

Ale to nic, jeszcze nie raz będzie okazja.

Z życia Lukrecji

Christopher-Street-Day Stuttgart 2014

Wir Machen Aufruhr !

Polid-Parade „Gleiche Rechte und Akzeptanz”

W czym na paradę... za rok !

To będzie najdłuższa lekcja i w efekcie tylko jeden strój jednego dnia.

Tak jak pisałam, w tym roku byłam zobaczyć, co i jak. Teraz wiem i już pierwszej nocy po powrocie z parady długo nie mogłam spać, tylko robiłam w głowie przegląd mojej garderoby i planowałam. A jeden pomysł był bardziej zwariowany od drugiego. Z jednej skrajności w drugą.

Być może nie pokażę tutaj nic, tylko powtórzę ten rozdział, gdy już będę opisywała mój udział, jeżeli do niego dojdzie, w przyszłorocznej edycji CSD Polit-Parade w Stuttgarcie.

A może uchylę rąbka tajemnicy prędzej...

Nie wiem. Przyszłość pokaże...